Training!
28 Februari 2015 | Kenia, Diani Beach
Djambo djambo! Vandaag een volle trainingsdag. Alle docenten uit het voortgezet onderwijs zijn vandaag verdeeld over diverse activiteiten omdat de meeste middelbare scholen vakantie hebben. Gelukkig kunnen we vanaf maandag wel gewoon bij een aantal scholen terecht, dus met onze workshops komt het wel goed, we gaan alleen in wat grotere groepjes heen.
Niet getreurd, ik heb me vandaag erg nuttig kunnen maken. Zoals ik zei ben ik vandaag met Yvonne en Ria naar The Forest Lodge gereden (nou ja, we hebben ons laten rijden) waar we een hele dag een workshop hebben verzorgd voor docentopleiders. De groep docenten die wij voor ons hadden, gaan komende week zelf workshops verzorgen aan kleuterleidsters.
Vooraf hadden zij aangegeven veel behoefte te hebben aan energizers (oefeningen waarbij je je klas in beweging brengt en je de lesstof op een spelenderwijze manier kunt overbrengen) oefenen. Zo gezegd, zo gedaan. Voor Yvonne en voor mij was het natuurlijk vrij plotseling dus op het laatste moment hebben wij nog even wat energizers voorbereid.
Op het programma stond 9.00 beginnen met 13 personen, dus logischerwijs begonnen we om 9.50 met 10 personen. (Wij waren er om half 9 al). Afijn. Na een voorstelrondje zijn we begonnen. We deden de oefening "binnenkring-buitenkring" waarbij je steeds tegenover iemand staat en een opdracht krijgt over iets wat je aan elkaar moet vertellen. Ik had een hele enthousiaste meneer tegenover me die moest vertellen wat zijn lievelingseten was. Hij vertelde het niet maar riep het eigenlijk heel enthousiast naar me, terwijl we vlak tegenover elkaar stonden. Toen ik vertelde wat mijn favoriete eten was gaf hij mij na elk gerecht een enthousiaste hand. Best schattig.
Plots was het de bedoeling dat ik voor de groep iets uit ging leggen. Ik besloot om het spelletje "ik ga op vakantie en ik neem mee" te doen, dit is goed voor Keniaanse kinderen om Engels te leren dus heel toepasbaar voor deze docenten op hun trainingen. Ze vonden het hi-la-risch. Ook deed ik een spelletje genaamd ABC-tje. Ik schreef Nederlandse woorden op een papier en zij moesten dan raden welke Engelse vertaling juist was en vervolgens in het vak van het antwoord A, B of C gaan staan. Bloedfanatiek dat ze waren. Keihard juichen als het antwoord goed was. I speak Dutch, I speak Dutch zeiden ze na 3 woorden geleerd te hebben. Als ze een woord goed hadden klapte ik nogal mutserig en riep: jeee! Toen lieten ze mij even zien hoe je dat op z'n Keniaans doet. Klappen in een bepaald ritme en daarbij enthousiast roepend. Dan voel je je wel een beetje een stijve Hollander.
Aan het begin van de training leken de deelnemers heel ontoegankelijk. Ze zaten allemaal onderuit gezakt, sommige kauwgom kauwend en op hun mobiel kijkend (de meesten hebben thuis geen elektriciteit, maar ze hebben wel bijna allemaal een mobiel). Maar niets was minder waar! Ze waren heel erg enthousiast en leergierig. Ze hadden aan het eind van de dag hun hele kladblok vol geschreven! Sommigen gaapten nogal vaak en bij 3 vrouwen vielen tijdens een groepsdiscussie hun ogen dicht. Maar als je dan tijdens de lunch hoort dat ze 's ochtends ruim 3 uur hebben moeten reizen in kleine busjes over hobbelige weggetjes, snap je dat ineens heel goed!
We lieten een fotoserie zien van een Nederlandse basisschool. Stilletjes werden de foto's bekeken. Pas echt boeiend werd het met de foto's van sneeuw en ijs. Huh.. wat is dat? En hoe werkt dat? Bevroren water? Waarom ga je daar dan overheen lopen? Toen ik vertelde dat wij in Nederland in rijtjes met huizen wonen of in woningen op elkaar vonden ze dat wel een beetje gek. Nog gekker werd het toen ik vertelde dat de mensen die naast, boven of onder ons wonen vaak vreemden voor ons zijn. In Kenia is het gebruikelijk dat je met je hele familie bij elkaar woont. Ooms, tantes, opa's, oma's en alle kinderen: fijn samen, zo hoort het toch? Wanneer zie je je familie dan? Vroegen ze mij. Ik legde uit dat dat een paar keer per week kan zijn, maar voor sommigen nog veel minder. Toen vonden ze ons raar, maar nog niet zo raar als Britse mensen. Die zijn nog raarder volgens hen.
In een groepsgesprek vertelde een van de mannen dat hij van een Nederlander had gehoord dat er in een Nederlandse klas zo'n 25 tot 30 kinderen zitten. Dit kan in Kenia oplopen van 50 tot 100 kinderen per klas. Hij moest keihard lachen want die Nederlander vertelde hem ook dat wij leraren soms gaan staken omdat we de klassen te groot vinden worden. Relativeermomentje (een van de velen, trouwens).
Wat zo leuk was, ik deed nog een spelletje met ze. Moesten ze zo veel mogelijk woorden noemen in een bepaalde categorie en dat in 2 teams. De oudste mannen gingen een beetje klieren en gekke woorden zeggen. Grappig toch?!
De laatste oefening. Ze kregen per groepje van 3 personen een aantal lesmaterialen aangereikt; een doos kralen, strookjes gekleurd papier, een pakje speelkaarten en een doosje met dobbelstenen. Aan hen de taak om met deze materialen (die ze normaal helemaal niet voor handen hebben!) zoveel mogelijk diverse werkvormen voor in de klas te bedenken. Wat heb ik daar persoonlijk veel van geleerd zeg. Met een doos kralen wisten zij binnen een mum van tijd 12 verschillende lesvormen te bedenken. Ook bedachten ze dat ze die zelf van klei konden maken. Een andere man bedacht dat je van plantenwortels of diverse soorten klei ook krijtjes kan maken. Relativeermomentje, ik baal als mijn laptops in de klas niet werken.
Een hele lieve vrouw liet mij trots allemaal foto's zien van haar dochters en kleindochters. Toen ik opmerkte dat haar dochter zo knap was zei ze: she has a free dress. We love free dresses. Gewoon, zo hup, even tussendoor. Ik snap het ook wel! Ik kon haar alleen een zweterige T4T polo aanbieden (overigens, die polo moeten we aan op de trainingen, zo zijn we goed herkenbaar. Absoluut zéér onflatteus en ook nog eens een maatje of 2 te groot), maar die heb ik toch maar aangehouden.
Ik heb al hartstikke veel geleerd van deze ene dag. Allemaal leuke ideeën die ik ook in mijn eigen lessen kan gebruiken.
Om 18.00 waren we weer terug in het hotel, net voor het donker. Andere collega's van mij zijn op een school geweest voor blinde en slechtziende kinderen. Ook zitten er daar veel albino's op die school. Die kindjes worden hier wel echt een beetje verstoten uit de maatschappij. heel heftig!
Morgen hebben we een vergader- en voorbereidingsdag omdat we vanaf maandag trainingen gaan geven op een aantal middelbare scholen. Leuk!
Niet getreurd, ik heb me vandaag erg nuttig kunnen maken. Zoals ik zei ben ik vandaag met Yvonne en Ria naar The Forest Lodge gereden (nou ja, we hebben ons laten rijden) waar we een hele dag een workshop hebben verzorgd voor docentopleiders. De groep docenten die wij voor ons hadden, gaan komende week zelf workshops verzorgen aan kleuterleidsters.
Vooraf hadden zij aangegeven veel behoefte te hebben aan energizers (oefeningen waarbij je je klas in beweging brengt en je de lesstof op een spelenderwijze manier kunt overbrengen) oefenen. Zo gezegd, zo gedaan. Voor Yvonne en voor mij was het natuurlijk vrij plotseling dus op het laatste moment hebben wij nog even wat energizers voorbereid.
Op het programma stond 9.00 beginnen met 13 personen, dus logischerwijs begonnen we om 9.50 met 10 personen. (Wij waren er om half 9 al). Afijn. Na een voorstelrondje zijn we begonnen. We deden de oefening "binnenkring-buitenkring" waarbij je steeds tegenover iemand staat en een opdracht krijgt over iets wat je aan elkaar moet vertellen. Ik had een hele enthousiaste meneer tegenover me die moest vertellen wat zijn lievelingseten was. Hij vertelde het niet maar riep het eigenlijk heel enthousiast naar me, terwijl we vlak tegenover elkaar stonden. Toen ik vertelde wat mijn favoriete eten was gaf hij mij na elk gerecht een enthousiaste hand. Best schattig.
Plots was het de bedoeling dat ik voor de groep iets uit ging leggen. Ik besloot om het spelletje "ik ga op vakantie en ik neem mee" te doen, dit is goed voor Keniaanse kinderen om Engels te leren dus heel toepasbaar voor deze docenten op hun trainingen. Ze vonden het hi-la-risch. Ook deed ik een spelletje genaamd ABC-tje. Ik schreef Nederlandse woorden op een papier en zij moesten dan raden welke Engelse vertaling juist was en vervolgens in het vak van het antwoord A, B of C gaan staan. Bloedfanatiek dat ze waren. Keihard juichen als het antwoord goed was. I speak Dutch, I speak Dutch zeiden ze na 3 woorden geleerd te hebben. Als ze een woord goed hadden klapte ik nogal mutserig en riep: jeee! Toen lieten ze mij even zien hoe je dat op z'n Keniaans doet. Klappen in een bepaald ritme en daarbij enthousiast roepend. Dan voel je je wel een beetje een stijve Hollander.
Aan het begin van de training leken de deelnemers heel ontoegankelijk. Ze zaten allemaal onderuit gezakt, sommige kauwgom kauwend en op hun mobiel kijkend (de meesten hebben thuis geen elektriciteit, maar ze hebben wel bijna allemaal een mobiel). Maar niets was minder waar! Ze waren heel erg enthousiast en leergierig. Ze hadden aan het eind van de dag hun hele kladblok vol geschreven! Sommigen gaapten nogal vaak en bij 3 vrouwen vielen tijdens een groepsdiscussie hun ogen dicht. Maar als je dan tijdens de lunch hoort dat ze 's ochtends ruim 3 uur hebben moeten reizen in kleine busjes over hobbelige weggetjes, snap je dat ineens heel goed!
We lieten een fotoserie zien van een Nederlandse basisschool. Stilletjes werden de foto's bekeken. Pas echt boeiend werd het met de foto's van sneeuw en ijs. Huh.. wat is dat? En hoe werkt dat? Bevroren water? Waarom ga je daar dan overheen lopen? Toen ik vertelde dat wij in Nederland in rijtjes met huizen wonen of in woningen op elkaar vonden ze dat wel een beetje gek. Nog gekker werd het toen ik vertelde dat de mensen die naast, boven of onder ons wonen vaak vreemden voor ons zijn. In Kenia is het gebruikelijk dat je met je hele familie bij elkaar woont. Ooms, tantes, opa's, oma's en alle kinderen: fijn samen, zo hoort het toch? Wanneer zie je je familie dan? Vroegen ze mij. Ik legde uit dat dat een paar keer per week kan zijn, maar voor sommigen nog veel minder. Toen vonden ze ons raar, maar nog niet zo raar als Britse mensen. Die zijn nog raarder volgens hen.
In een groepsgesprek vertelde een van de mannen dat hij van een Nederlander had gehoord dat er in een Nederlandse klas zo'n 25 tot 30 kinderen zitten. Dit kan in Kenia oplopen van 50 tot 100 kinderen per klas. Hij moest keihard lachen want die Nederlander vertelde hem ook dat wij leraren soms gaan staken omdat we de klassen te groot vinden worden. Relativeermomentje (een van de velen, trouwens).
Wat zo leuk was, ik deed nog een spelletje met ze. Moesten ze zo veel mogelijk woorden noemen in een bepaalde categorie en dat in 2 teams. De oudste mannen gingen een beetje klieren en gekke woorden zeggen. Grappig toch?!
De laatste oefening. Ze kregen per groepje van 3 personen een aantal lesmaterialen aangereikt; een doos kralen, strookjes gekleurd papier, een pakje speelkaarten en een doosje met dobbelstenen. Aan hen de taak om met deze materialen (die ze normaal helemaal niet voor handen hebben!) zoveel mogelijk diverse werkvormen voor in de klas te bedenken. Wat heb ik daar persoonlijk veel van geleerd zeg. Met een doos kralen wisten zij binnen een mum van tijd 12 verschillende lesvormen te bedenken. Ook bedachten ze dat ze die zelf van klei konden maken. Een andere man bedacht dat je van plantenwortels of diverse soorten klei ook krijtjes kan maken. Relativeermomentje, ik baal als mijn laptops in de klas niet werken.
Een hele lieve vrouw liet mij trots allemaal foto's zien van haar dochters en kleindochters. Toen ik opmerkte dat haar dochter zo knap was zei ze: she has a free dress. We love free dresses. Gewoon, zo hup, even tussendoor. Ik snap het ook wel! Ik kon haar alleen een zweterige T4T polo aanbieden (overigens, die polo moeten we aan op de trainingen, zo zijn we goed herkenbaar. Absoluut zéér onflatteus en ook nog eens een maatje of 2 te groot), maar die heb ik toch maar aangehouden.
Ik heb al hartstikke veel geleerd van deze ene dag. Allemaal leuke ideeën die ik ook in mijn eigen lessen kan gebruiken.
Om 18.00 waren we weer terug in het hotel, net voor het donker. Andere collega's van mij zijn op een school geweest voor blinde en slechtziende kinderen. Ook zitten er daar veel albino's op die school. Die kindjes worden hier wel echt een beetje verstoten uit de maatschappij. heel heftig!
Morgen hebben we een vergader- en voorbereidingsdag omdat we vanaf maandag trainingen gaan geven op een aantal middelbare scholen. Leuk!
-
28 Februari 2015 - 21:39
Roy En Christel:
Wat een leuke en leerzame dag weer! Heerlijk om te lezen, ik zie het helemaal voor me, alsof we erbij zijn :)
-
28 Februari 2015 - 23:56
Joke:
Geweldig Linda! Daar sta je dan in je groene polo! We zijn Zooooo trots op je! We kunnen zien dat je ook geniet. Liefs van ons. Verheug me op het volgende verslag.xx -
01 Maart 2015 - 00:30
Danny:
Boeiende verslagen Lin!
Erg interessant om te lezen en zoals je zelf zegt, goed voor je relativeringsvermogen.
Ben erg nieuwsgierig naar je volgende avontuur. -
01 Maart 2015 - 08:09
Denise:
Heeee skeet♡..
Ik lig al weer vanaf tel 1 dubbel om hoe je de dingen beschrijft.
En dan vooral het stukje over die enthousiaste man in de kring. Ik had er wel bij willen zijn.
Wat ben ik trots op je. Je volle 100% inzet. Ook als het toch weer even anders loopt dan de bedoeling was.
Ik wacht met smart op de volgende belevenis.
X Denise
Loveyou.
En niet bruiner worden dan ik! -
01 Maart 2015 - 08:11
Saar:
Tante linda ik mis je en tot snel.
Pas je op voor de apen.
Xxxxxx saartje -
01 Maart 2015 - 09:10
Mirjam:
Ah..super geschreven, Lin! Wat zul je een hoop meemaken deze maand, en gelukkig kunnen wij meegenieten.. liefs xx -
01 Maart 2015 - 09:57
Monic:
haha.. Lig weer dubbel gevouwen hoe jij dingen opschrijft. Gek mens.
Kan niet wachten op je volgende verslag.
Leuk om te zien dat dingen die voor ons zo gewoon en
Vanzelfsprekend zijn, voor andere hilarisch zijn. Zoals in een flat wonen.
Veel plezier weer vandaag. En een dikke kus van je Antoinetje -
01 Maart 2015 - 12:54
Mamase:
Hoi lief kind van me..
Fijn nu ook de foto's te zien. nu kan ik me beter inleven. Wat een kleine klasjes en een nette mannetjes evengoed. En grappig om te zien dat de mensen daar van jou lengte zijn, haha en hebben jullie de kleuren van de broeken op elkaar afgestemd van de vier vrouwen. haha. Wat een activiteiten heb je al verricht!! Wij zijn zo trots op jou, dat weet je wel. Ik zie aan je stralende gezicht wat de reis en ervaringen die je daar opdoet met je doet , en dat je in je element bent. Ik kijk uit naar de volgende avonturen.. heel veel liefde stuur ik je.
xxxx Mamase en papa john
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
